Chapais, insan akrabalık sistemlerinin yalnızca kültürel değil, evrimsel ve biyolojik temellere dayandığını savunur. Annelik gibi bazı bağlar, kültürel olarak reddedilse bile biyolojik süreçlerle kaçınılmaz biçimde oluşur. İnsanlarda evlilik, kardeşlik, soy takibi gibi yapılar, primat atalarımızdan evrimleşerek gelişmiştir. Kültürel çeşitlilik bu yapıları dönüştürse de temel biyolojik bağlar değişmeden kalır. İnsan akrabalığı çift taraflıdır; biyolojik temelli olup kültürle ç

Primatlarda annelerle kızları arasındaki güçlü bağlar, grup içinde akrabalık temelli sosyal yapılar oluşturur. Annenin statüsü kıza geçer, bu da doğuştan sosyal farklılıklar yaratır. İnsanlarda da sosyal statü yalnızca kültürel değil, biyolojik temellere dayanır. Eşitsizlik evrimsel bir mirastır. Bu yapı, insan toplumlarında kültürel akrabalık sistemleriyle daha da karmaşık hale gelmiştir.

Primatlarda ve insanlarda sosyal statü doğuştan gelen biyolojik özelliklere dayanır. Anne-yavru bağı üzerinden akrabalık tanınır ve sosyal yapılar oluşur. Sosyal statü; fiziksel, zihinsel ve psikolojik özellikler ile belirlenir. Kültürel eşitlik söylemleri bu biyolojik gerçekliği göz ardı eder. Bireylerin doğuştan sahip oldukları özellikler, toplumdaki yerlerini belirler.

Bernard Chapais’in Primeval Kinship (İlkel Akrabalık) eseri, insan toplumunun evrimsel kökenlerini çift bağlanma, karşılıklı dışevlilik (reciprocal exogamy), soy bağı gibi kavramlar üzerinden ele alırken, primatoloji, evrimsel antropoloji ve yapısalcılık aracılığıyla Lévi-Strauss, Robin Fox gibi isimlerin katkılarıyla insan akrabalık sistemlerinin derin yapısını ve kültürel normların biyolojik temellerini inceler.

Savaşlar genellikle nüfus baskısı, kaynak rekabeti ve erkek egemenliğinden kaynaklanır; kadın kaçırma ve şiddet yaygındır.

Toplumlar, adaptasyon süreçlerinde başarısız olduğunda maladaptasyon ortaya çıkar; bu, kültürel ve sosyal yapıların işlevselliğini zayıflatı

Toplumlar, çevresel krizler, yanlış yönetim ve karmaşık sosyal yapılar nedeniyle çökebilir. Tarih, hayatta kalmanın derslerini sunar.

Gelenekler bireyleri baskılarken, hoşnutsuzluk ve isyan duyguları, kültürel değişim ve insan doğasına dair önemli bir mücadeleyi yansıtır.

İçine doğduğumuz toplum ve kültür bize dayatılır; sorgulamak tutsaklıktan kurtulmanın ilk adımıdır, ancak çözüm üretmek zordur.

Eşitsizlik ve adaptasyon, insan doğasının sosyal yapı ve evrimle ilişkisini şekillendirir; adalet arayışı, türümüzün temel bir itkisidir.

Türkiye’de toplumsal çatışmalar değerler ve normlar üzerine yoğunlaşıyor, yapıcı çözümler yerine kutuplaşmayı artıran tartışmalar baskın.

Türkiye'de sosyal ve kültürel yapı, hızla değişen değerlerle çatışmakta, bu da toplumsal uyumsuzluk ve Merton’un anomi kavramıyla örtüşen bi

İnsanlık, evrimsel geçmişten gelen irrasyonel davranışlarla sağlıksız gelenekleri sürdürür; kültürel adaptasyon her zaman avantaj sağlamaz.