Uzun bir aradan sonra Primeval Kinship kitabına geri dönüyorum. Westermarck etkisi ve davranışsal homoloji kavramları üzerinden insan ve primat davranışları arasındaki evrimsel benzerlikleri inceliyoruz. Üç akademik makale üzerinden bu kavramları sorguluyorum, evrimsel tutarlılığı değerlendiriyor ve davranışsal örüntülerin genetik kökenli mi yoksa uyarlayıcı mı olduğunu tartışıyorum.

Bu çalışma, 50 kişilik hayali klanlar üzerinden, babalık bilinmezliği ve çok eşlilik koşullarında ensest riskini matematiksel ve görsel modellerle analiz eder. Anne soyuna dayalı izleme, Westermarck etkisi ve evrimsel kaçınma stratejileriyle ensest olasılığı değerlendirilir. İnsan evriminde eşitlikçi cinsel seçim ve sosyal yapıların bu riskleri nasıl azalttığı tartışılır.

Bu metin, Westermarck etkisini temel alarak insanların birlikte büyüdükleri kişilerle neden cinsel ilişki kurmak istemediğini açıklar. Ensestten kaçınmanın biyolojik temelleri, kültürel tabularla nasıl örtüştüğü ele alınır. Bu içgüdülerin evrimsel kökenlerini sorguluyorum ve düşünmekle eyleme geçmenin farkını tartışarak toplumsal düzenin bu bastırma mekanizmalarına dayandığını savunuyorum. Bir sonraki uzun çalışmamıı tanıtoyorum.

Bernard Chapais, evrimsel antropolojinin temel taşlarını oluşturan bu bölümde, insan toplumlarının kökenini açıklarken üç ana yapı taşına odaklanır: çoklu aile grupları (multi-family groups), çift bağları (pair-bonding) ve karşılıklı exogami. Bu yapıların tarihsel ve evrimsel birleşimi, insanlara özgü karmaşık sosyal yapıları ve akrabalık sistemlerini ortaya çıkarmıştır.

Bu yazı, primat kökenli ensestten kaçınma davranışının evrimsel kökenlerini ele alır. Chapais’in teorisine göre, insanlar yakın akrabalarla cinsel ilişkiden biyolojik olarak kaçınmaya evrimsel süreçte programlanmıştır. Dişilerde bu mekanizma daha eskiye dayanır. Ben babalığın geç keşfi nedeniyle erkeklerde bu eğilimin daha yeni geliştiği görüşüne sahibim. Sosyal yapı, göç ve bağlanma, bu davranışları şekillendiren önemli faktörlerdir.

İnsanlardaki ensestten kaçınma davranışının kültürel bir tabu olmadan önce evrimsel kökenleri olduğu. Primatlarda gözlemlenen içgüdüsel davranışlar (örneğin dağılma, Westermarck etkisi) insanların da benzer içgüdülerle hareket ettiğini gösterir. Bu kaçınma, üreme başarısını artırmak için doğal seçilimle şekillenmiş olabilir. Ensestten kaçınma özellikle dişilerde daha güçlüdür.